El aulós (en griegu αὐλός, frauta) era un estrumentu vientu comparanti al oboi u al crarineti. El aulós pia sel de embocaura simpri u dobri.

Auleta, pintura Brygos

Tipus i usius Edital

Dalcuerdu cola artura el soniu era prefeutu (τέλειος) u supiprefeutu (ὑπερτέλειος) dambus a dos d’endonaura gravi. Los qu’eran d’endonaura meya se gastaban pal acompañamientu cítara (κιθαριστέριοι) u lo de bicha agua pa vozis zagalas i zagalinus (παρθένιοι i παιδικοί, al respetivi). El conciertu los auloí se denominaba συναυλία con dos auletas enfrontilaus, dau enas Panateneas u tamién pia sel con cítara i cantu. L’associación musical entri frautas i cítaras se l’atribui a los discípulus el citarista Epígono d’Ambrácia, nel sigru VI e. C.

Partis el aulós Edital

Esta espécii frauta cuentaba con una boquilla en cuyu interiol s’alcuentraban las lengüinas (γλῶτται), un dobri cilindru (ὅλμος) uñiu a un tubu (βόμβυξ), quasi siempri cilíndricu u una mihinina apingurutau, pol mé duna pieça entrimeya denominá ὑπώλμιον. Nel tubu estaban los furaquinus (τρυπήματα) cuyu númiru variaba sigún las epocas, dendi cincu enos tiempus arcaicus hata un númiru mayol en epoca romana.

Amás, cumu los auletas (αὐλῆται) audechaban tocal el aulós dobri, es izil, con una frauta pa ca manu, gastaban una piecina llamá φορβεία pol mé la qual s’uñian las cañas las frautas p’assopral al mesmu tiempu polas dos.

Bibliografia Edital

  • Comotti, G., La música en la cultura griega y romana, trad. Rubén Fernández Piccardo, Mairil, Ediciones Turner, 1986.
  • H. R. Liddell, R. Scott, A Greek-English Lexicon, Oxford, 1996.