En griegu τροχαῖος, "corriendu, ligeru".

En métrica, el troqueu es el pie compuestu de tres moras repartias en dos tiempus, tal que ˉ ˘. Possei un rimu descendienti, a la escontra el yambu. Enas luengas con acentu entensivu el rimu desti pie es tónica-átona, es dizil, ´-. Parabras comu ciebri, zimbru, corva u piórniu possei rimu trocaicu.

El troqueu en griegu tamién hue llamau χορεῖος "danceru". El rimu el troqueu preteneci al de géniru rímicu dobri, es dizil, el de 2:1.

Velsus trocaicus Edital

Los velsus trocaicus várian nel su númiru piezis. A efetus compositivus possein el mesmu númiru que los piezis yámbicus, acollerándusi en dos tiempus ena métrica griega (dímetrus, trímetrus, tetrámetrus…) u en piezis ena latina (quaternárius, senárius, setenárius, otonárius).

En latín hue prefiriu, sobritó en comédia, el empreu el otonáriu trocaicu cataléticu u setenáriu trocaicu.

Sigún seya en latín u en griegu, se puein sustituil unus piezis u otrus. Nuevamenti el latín es el que tien mayol ahechoneria al respetivi puyendu abel sustitucionis enos piezis paris i imparis.

Ejempru d’otonáriu con sustitucionis es Pl., Aul, 180:

uenit | neque | magis|ter quem | diui|dere ar|gentum o|portu|it.

En griegu, a la escontra, namás cabi sustitucionis enos piezis paris.

Las sustituicionis el troqueu son las mesmas que las del yambu: espondeu, dátilu, anapestu u proceleusmáticu. Nu cogi nel rimu trocaicu yambus ni al revés.

Bibliografia Edital

  • Comotti, G., La música en al cultura griega y romana, trad. Rubén Fernández Piccardo, Madrid, Ediciones Turner, 1986.
  • H. R. Liddell, R. Scott, A Greek-English Lexicon, Oxford, 1996.
  • Rubio Fernández, L., González Rolán, T., Nueva gramática latina, Mairil, Coloquio, 1985.