Diferencia entre revisiones de «Cántabru (palra)»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sa (carava | Contribucionis)
Línia 98:
* Tendencia al afechamientu e la ''o'' final cumu marca e héneru masculinu. Se dá enus sustantivus i ahetivus en masculinu singulal (ecetu nombris de presona), casi tolos numeralis i una tupa topónimus, verbus i alverbius. Estu sedrie pala varianti ociental, ena oriental amas; en tolos pruralis, alverbius, verbus, artículus i nombris de presona. Se trata dun rasgu arcaiçanti que viini el latín.
* Tendencia al afechamientu e la ''e'' final en ''i''. Esti rasgu se da prencipalmenti ena varieá oriental, peru angunas parabras cumu lechi (igual en cántabru: lechi), demostrativus i angunus tiempus verbalis se dan en tol montañés.
* Murtitú e ditongacionis, elisis i metátesis (chambalcámbeal el ordin los fonemas): ''pirriu'', ''argullu'', ''ajuegar'',''mujhotros'', ''ujhanu'', ''dendi''(latín ''deinde''), etc.
* Yeísmu: ''ll'' i ''y'' se prenuncian cumu [j] (''i''), sobri tó ena zona central: ''vayi'', ''acuyá'',etc.
* Figuras de dición cumu aféresis (''esviar''), síncopa (''caltener'', latín caput-tenere), apócopi (''pindiu''), epéntesis (''calándriga''), vocalis paragóhigas (''red'''e'''''), metátesis acentuás (''glárima'').
* ChambusCámbeus ena acentuación: ''ráiz'', ''máiz'', ''méndigo'', ''cardino''.
* Pronombri átonu a tónicu: ''el tú prau'', ''la mí jata''...